You Should Have Left / Έπρεπε να είχες φύγει

A thrilling exploration of psychological disturbance and fear from the best-selling and prize-winning author of Measuring the World.
On retreat in the wintry Alps with his family, a writer is optimistic about completing the sequel to his breakthrough film. Nothing to disturb him except the wind whispering around their glassy house. The perfect place to focus.
Intruding on that peace of mind, the demands of his four-year-old daughter splinter open long-simmering arguments with his wife. ‘I love her,’ he writes in the notebook intended for his script. ‘Why do we fight all the time?’ Guilt and expectation strain at his concentration and strain, too, at the walls of the house. They warp under his watch; at night, looking through the window, he sees impossible reflections on the snow outside.
Then words start to appear in his notebook – words he didn’t write.
Familiar and forbidding by turns, this is an electrifying experiment in form by one of Europe’s boldest writers. The ordinary struggles of a marriage transform, in Kehlmann’s hands, into a twisted fable that stays darkly in the mind.

Ένας στενός δρόμος με απότομες στροφές, δέντρα χαμένα στην ομίχλη, βράχια, χειμώνας.
Ένα νεαρό ζευγάρι με παιδί αποφασίζει να περάσει μερικές ήσυχες μέρες σ’ ένα απομονωμένο εξοχικό στο βουνό.
Όμως δεν καταφέρνουν ν’ αφήσουν πίσω τις έγνοιες της καθημερινότητας: η μικρή τούς λέει διαρκώς κάτι ακατανόητες ιστορίες από τον παιδικό σταθμό, η γυναίκα στέλνει συνεχώς μηνύματα στο κινητό και ο άντρας, ένας συγγραφέας που πρέπει να παραδώσει το σενάριο για το δεύτερο μέρος μιας επιτυχημένης κωμωδίας, καταγράφει σ’ ένα μπλοκ ιδέες και σκηνές. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται. Γιατί οι περισσότερες σημειώσεις του αφορούν οικογενειακές στιγμές, συζυγικές εντάσεις και κάποια παράξενα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτό το κατά τα άλλα μοντέρνο σπίτι.
Ο κόσμος που δημιουργεί ο Ντάνιελ Κέλμαν στην καινούργια του νουβέλα, η οποία αγγίζει την ατμόσφαιρα μιας ιστορίας φαντασμάτων, είναι ένας κόσμος απόκρημνος, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το ανοίκειο και το παράδοξο συνθέτουν την άλλη όψη της πραγματικότητας, καραδοκούν στις παρυφές της και ασκούν μια απόκοσμη έλξη, όπως ακριβώς το χάος που περιμένει μετά τον γκρεμό. 
Κανένα δράμα δεν είναι μικρό στο ανθρώπινο μυαλό.