Waiting for the Barbarians: Essays from the Classics to Pop Culture / Περιμένοντας τους βαρβάρους

Over the past decade and a half, Daniel Mendelsohn’s reviews for The New York Review of Books, The New Yorker, and The New York Times Book Review have earned him a reputation as “one of the greatest critics of our time” (Poets & Writers). In Waiting for the Barbarians, he brings together twenty-four of his recent essays—each one glinting with “verve and sparkle,” “acumen and passion”—on a wide range of subjects, from Avatar to the poems of Arthur Rimbaud, from our inexhaustible fascination with the Titanic to Susan Sontag’s Journals. Trained as a classicist, author of two internationally best-selling memoirs, Mendelsohn moves easily from penetrating considerations of the ways in which the classics continue to make themselves felt in contemporary life and letters (Greek myth in the Spider-Man musical, Anne Carson’s translations of Sappho) to trenchant takes on pop spectacles—none more explosively controversial than his dissection of Mad Men.
Also gathered here are essays devoted to the art of fiction, from Jonathan Littell’s Holocaust blockbuster The Kindly Ones to forgotten gems like the novels of Theodor Fontane. In a final section, “Private Lives,” prefaced by Mendelsohn’s New Yorker essay on fake memoirs, he considers the lives and work of writers as disparate as Leo Lerman, Noël Coward, and Jonathan Franzen. Waiting for the Barbarians once again demonstrates that Mendelsohn’s “sweep as a cultural critic is as impressive as his depth.”

“Η άλλοτε δυσχερής, άλλοτε γόνιμη συνάντηση ανάμεσα στον αρχαίο και στον σύγχρονο κόσμο αποτελεί, από πολλές απόψεις, τη βασική θεματική που συνδέει τα είκοσι τέσσερα δοκίμια της συλλογής αυτής, που με μεγάλη χαρά παρουσιάζω για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας, μιας χώρας της οποίας η κουλτούρα, τόσο η αρχαία όσο και η σύγχρονη, διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το πώς γράφω και το πώς ζω. Ορισμένα από τα κείμενα του βιβλίου είναι, αναπόφευκτα, αφιερωμένα στον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας […] Πολλά όμως από τα «κλασικά» δοκίμια του βιβλίου εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους το παρόν, και ιδίως η αμερικανική ποπ κουλτούρα, αναμετράται, άλλοτε επιτυχώς, άλλοτε όχι, με την ελληνική κληρονομιά […] Σε άλλα «κλασικά» δοκίμια μελετώ το πώς ορισμένα κεντρικά θέματα των ελληνικών μύθων εξακολουθούν να διαμορφώνουν με τρόπους απροσδόκητους τη μαζική εμπειρία, από την εμμονή μας με τη δολοφονία του Κέννεντυ έως την άρνησή μας να ταφεί η σορός του βομβιστή της Βοστόνης. Αλλά ακόμα και πολλά από τα δοκίμια που δεν είναι εμφανώς «ελληνικά» προδίδουν, ενδεχομένως, μια ισόβια πνευματική ενασχόληση με την αρχαιοελληνική κουλτούρα και λογοτεχνία και την επιρροή τους επάνω μου”. Από τον πρόλογο του συγγραφέα.