The Mighty Dead: Why Homer Matters / Γιατί ο Όμηρος έχει σημασία

Where does Homer come from? And why does Homer matter? His epic poems of war and suffering can still speak to us of the role of destiny in life, of cruelty, of humanity and its frailty, but why they do is a mystery. How can we be so intimate with something so distant? In this passionate and deeply personal book, Adam Nicolson sets out to explain why these great ancient poems still have so much to say about what it is to be human, to love, lose, grow old and die. ‘The Mighty Dead’ is a journey of history and discovery, sewn together by the oldest stories we have – the Iliad and the Odyssey, which emerged from a time before the Greeks became Greek. As nomadic tribes of the northern steppe, they clashed with the sophisticated cities of the eastern Mediterranean. These poems tell us how we became who we are. We witness a disputatious dinner in 19th-century Paris and Keats finding in Chapman’s Homer the inspiration to travel in the ‘realms of gold’. We go to Bosnia in the 1930s, with the god of Homer studies Milman Parry where oral poetry still thrived; to Spain to visit the possible site of Hades; to Troy, Ukraine, Syria and the islands of the Mediterranean; and to that most ancient of modern experiences, the open sea, in calm and storm. Reflecting on fathers and sons, men and women, on the necessity for love and the violence of warriors, on peace and war, youth and old-age, Homer is the deep voice of Europe, as dark as Mavrodaphne and as glowingly alive as anything that has ever been. Γιατί έχει σημασία ο Όμηρος; Τα έπη του μπορούν ακόμη και σήμερα να μας μιλήσουν για τον ρόλο της μοίρας στη ζωή, για τη σκληρότητα, για την ανθρωπότητα και τις αδυναμίες της, αλλά το γιατί παραμένει μυστήριο. Πώς μπορεί κάτι τόσο μακρινό να είναι οικείο; Ο Άνταμ Νίκολσον εξηγεί γιατί αυτά τα αρχαία ποιήματα έχουν τόσο πολλά να πουν για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να αγαπάς, να χάνεις, να γερνάς και να πεθαίνεις. Το βιβλίο του είναι ένα ταξίδι στο παρελθόν μέσα από τις παλιότερες ιστορίες που έχουν διασωθεί – την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Γινόμαστε μάρτυρες ενός δείπνου στο Παρίσι του 19ου αιώνα που προκάλεσε έριδες και παρακολουθούμε τον Κητς να βρίσκει στην ομηρική μετάφραση του Τσάπμαν την έμπνευση να ταξιδέψει στα «βασίλεια του χρυσού». Πηγαίνουμε στη Βοσνία τη δεκαετία του 1930, παρέα με τον Μίλμαν Πάρι, τον «θεό» των ομηρικών σπουδών∙ ταξιδεύουμε στην Ισπανία για να επισκεφτούμε την πιθανή είσοδο στον Άδη∙ φτάνουμε μέχρι την Τροία, την Ουκρανία, τη Συρία και τα νησιά της Μεσογείου∙ και βιώνουμε την πιο αρχαία εμπειρία, εκείνη της ανοιχτής θάλασσας, σε νηνεμία και τρικυμία. Μιλώντας για πατεράδες και γιους, για άντρες και για γυναίκες, για την αναγκαιότητα της αγάπης και τη βιαιότητα των πολεμιστών, για την ειρήνη και τον πόλεμο, για τα νιάτα και τα γηρατειά, ο Όμηρος είναι η φωνή της Ευρώπης, σκοτεινή σαν τη μαυροδάφνη και λαμπερά ζωντανή όσο ποτέ.