Such Small Hands / Χέρια μικρά

Her father died instantly, her mother in the hospital. She has learned to say this flatly and without emotion, the way she says her name (Marina), her doll’s name (also Marina) and her age (seven). Her parents were killed in a car crash and now she lives in the orphanage with the other little girls. But Marina is not like the other little girls. In the curious, hyperreal, feverishly serious world of childhood, Marina and the girls play games of desire and warfare. The daily rituals of playtime, lunchtime and bedtime are charged with a horror; horror is licked by the dark flames of love. When Marina introduces the girls to Marina the Doll, she sets in motion a chain of events from which there can be no release. 

Σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων, καταφτάνει η εφτάχρονη Μαρίνα μετά τον θάνατο των γονιών της σε αυτοκινητιστικό.

Η διαφορετικότητα του καινούργιου κοριτσιού αλλάζει τις ισορροπίες στο ίδρυμα.
Καθώς η Μαρίνα παλεύει να βρει τη θέση της, επινοεί ένα παιχνίδι στους κανόνες του οποίου υποβόσκει μια έμμονη βία.

Η επιθυμία, σαν αίνιγμα ή σωτηρία, ιδωμένη εναλλάξ μέσα από την οπτική της Μαρίνας κι αυτήν των άλλων κοριτσιών, με υπνωτιστικό, λυρικό ρυθμό, μας υποβάλλει μια αίσθηση διφορούμενου και τρομερού, γιατί ο φόβος είναι ακόμα πιο φοβερός στον βαθμό που είναι αόριστος.