Politics: Ideas in Profile / Πολιτική: Μια μικρή ιστορία

In the first title of an exciting new series one of the world’s leading political scientists asks the big questions about politics: what is it, why we do we need it and where, in these turbulent times, is it heading? From the gap between rich and poor to the impact of social media, via Machiavelli, Hobbes and Weber, Runciman’s comprehensive short introduction is invaluable to those studying politics or those who want to know how life in Denmark became more comfortable than in Syria.
The Ideas in Profile series is what introductions can and should be. Concise, clear, relevant, entertaining, original and global in scope, Politics makes essential reading for anyone, from students to the general reader.

Τι ακριβώς είναι η πολιτική; Γιατί τη χρειαζόμαστε; Και πού οδηγείται σ’ αυτή την ταραγμένη εποχή; Πώς συνέβη το αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών; Γιατί χώρες όπως η Συρία και η Δανία διαφέρουν τόσο;
Σ’ αυτό το σύντομο αλλά εξαιρετικά περιεκτικό βιβλίο, ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς επιστήμονες του καιρού μας θέτει καίρια ερωτήματα. Ο David Runciman ερευνά τις αντιλήψεις για την εξουσία, το κράτος και τις ηγεσίες, από τον Μακιαβέλλι ως τον Χομπς και από τον Μαξ Βέμπερ ως τη λειτουργία των social media. Επιπλέον, εξετάζει την ισχύ, τη δικαιοσύνη και τη βία όχι μόνο ως ιστορικές έννοιες, αλλά και ως επιτακτικά προβλήματα της εποχής μας.
Οι κοινωνίες που δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν στις προκλήσεις διαλύονται. Ο πλανήτης είναι γεμάτος ερείπια πολιτικών συστημάτων που κατέρρευσαν. Ο Παρθενώνας είναι η διαθήκη της δόξας της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας, που άκμασε για διακόσια χρόνια και πέθανε στα χέρια του Φιλίππου και του γιου του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι τεράστιοι λαξευμένοι μονόλιθοι στο Νησί του Πάσχα δημιουργήθηκαν από μια ευημερούσα κοινότητα και συμβόλιζαν την ισχύ και την αποφασιστικότητα των ηγετών της. Το μαυσωλείο του Λένιν στη Μόσχα ήταν κάποτε το εστιακό σημείο του παγκόσμιου κομμουνισμού, που δόξαζε τον άνθρωπο και η πολιτική του οποίου θα κατακτούσε τον κόσμο. Είναι λοιπόν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες, που ο Φουκουγιάμα χαρακτήρισε «τέλος της ιστορίας», προορισμένες για παρόμοια καταστροφή;