Kala, esy Skotothikes Noris / Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς

Τι να σου πω, όλα αυτά τα χρόνια που εσύ έλειψες, τα χρόνια λέω που μας άντρωσαν μέσα στην κρεατομηχανή, μ’ έχουν μπερδέψει. Είναι δύσκολο πια να ξεχωρίσεις που βρίσκεται η μπέσα, η παλικαριά, ή η ανθρωπιά, που θα ‘λεγαν οι μορφωμένοι, αυτή που βγαίνει ίσα από μέσα μας σα μαχαίρι, που δεν καθορίζεται απ’ όξω σαν μια εξαιρετική στάση, αλλά την κουβαλάμε μέσα μας, σαν μια μνήμη ή σαν συνηθισμένη καλημέρα…”