I Kontylenia tou Nisiou / Η κοντυλένια του νησιού

“Τελικά κατέβηκαν τα σκαλιά και βγήκαν στην αυλή μέσα στον ήχο του κλαρίνου, που έσταζε χαρά αλλά και πίκρα. Λες και ο κλαριτζής γνώριζε τα ανάμεικτα συναισθήματα της κοπέλας που αναστήθηκε χωρίς μάνα, που πέρασε του λιναριού τα πάθη μεγαλώνοντας ανάμεσα σε ένα μέθυσο πατέρα και τέσσερα αρσενικά , που έκανε το δουλικό μέχρι τη μέρα που την πήρε ο αδερφός της στη Χώρα. Αυτές οι μικρές δαγκωνιές απο το παρελθόν δεν θάφευγαν ποτέ απ΄το σώμα και το μυαλό της κι εκείνο το κλαρίνο τις μάντευε όλες μία μία και τις τραγουδούσε λες και ήθελε να τις ξορκίσει. “