Με λένε Ντάτα

GREEK LANGUAGE BOOK
My name is Data… It has been so for years now. I’ve almost forgotten that I was once baptized Alexandra… Alexandra Salvanou, daughter of Robert and Haritini. I’m guilty of all the sins that the church or the police can imagine, yet I don’t feel guilty about any of them. Everything came naturally to me, or so they seemed. It never even crossed my mind that it was evil that was always bred within me and never good. I was born incredibly beautiful and that was yet another weapon in my hands, for it was an invisible trap for my unsuspecting victims. No-one would ever believe that the face of an angel could hide the hard of a dark soul so intricately, a soul sworn to breed death and disaster. Perhaps death, which I chose with such ease, was a kind of deliverance, a catharsis, a purification. Enemies? Those were the only kind I made in my life. I never made any friends, nor did I feel a need for them. Friendship, to me, meant weakness, a weapon in the hands of the opponent, and I was never one of those women to give others such freedoms, nor did I want unnecessary weight on my shoulders. My name is Data… I live in another world, one that I have created myself, with my own rules and bylaws. My name is Data… and I don’t regret… anything…

Με λένε Ντάτα… Χρόνια τώρα… Κοντεύω κι εγώ να ξεχάσω πως κάποτε με βάφτισαν Αλεξάνδρα… Αλεξάνδρα Σαλβάνου του Ροβέρτου και της Χαριτίνης…
Είμαι ένοχη για όλα τα αμαρτήματα που μπορεί να φανταστεί η εκκλησία ή η αστυνομία κι όμως δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Όλα ήρθαν φυσιολογικά στο διάβα μου ή εμένα μου φάνηκαν έτσι. Δεν πέρασε καν από την σκέψη μου ότι μέσα μου γεννιόταν πρώτα το κακό, μετά το χειρότερο και ποτέ το καλό.
Γεννήθηκα πολύ όμορφη και αυτό ήταν ένα ακόμα όπλο, μια αόρατη παγίδα για τα υποψήφια θύματά μου. Κανένας δεν περιμένει η όψη ενός αγγέλου να κρύβει τόσο έντεχνα τη μαύρη ψυχή ενός σατανά που είναι ταγμένος να γεννά το θάνατο και τον όλεθρο. Ίσως μάλιστα ο θάνατος, που τόσο εύκολα αποφάσιζα για κάποιους, να ήταν λύτρωση, κάθαρση, εξαγνισμός.
Εχθρούς… Μόνο τέτοιους έκανα στη ζωή μου. Φίλους δεν απέκτησα ποτέ, αλλά δεν αισθάνθηκα και ποτέ την έλλειψή τους. Η φιλία ήταν για μένα αδυναμία, ένα όπλο στα χέρια του αντιπάλου, και δεν ήμουν από αυτές που έδιναν τέτοια περιθώρια, ούτε ήθελαν περιττά βάρη.
Με λένε Ντάτα… Ζω σε έναν άλλο κόσμο, που μόνη μου έφτιαξα, με δικούς μου νόμους. Με λένε Ντάτα και δε μετανιώνω…