The Knowledge Illusion / Η ψευδαίσθηση της γνώσης

Human reasoning is remarkably shallow – in fact, our thinking and justifications just scratch the surface of the true complexity of the issues we deal with. The ability to think may still be the greatest wonder in the world (and beyond), but the way that individuals think is less than ideal. In The Knowledge Illusion, Sloman and Fernbach show that our intelligence resides not in individual brains but in the collective mind. To function, individuals rely not only on knowledge that is stored within our skulls but also on knowledge stored elsewhere, be it in our bodies, in the environment or especially in other people. Put together, human thought is incredibly impressive, but at its deepest level it never belongs to any individual alone.
And yet the mind supports the most sublime, incredible phenomenon of all: consciousness. How can any of this be possible with a mind that is so imperfect? This is one of the key challenges confronted in this book. The Knowledge Illusion ties together established scientific facts whilst also considering what the mind is for. Understanding why the mind is as it is, and what it is for, will show why we need to consider it as extending beyond our skulls; why we should think about ‘the mind’ as far more than an extension of the brain but as an emergence from multiple brains interacting. Simply put, individuals know relatively little, but the human hive that emerges when people work together knows a lot.

Όλοι νομίζουμε ότι γνωρίζουμε περισσότερα από όσα πραγματικά γνωρίζουμε.
Έχουμε χτίσει προηγμένες κοινωνίες και έχουμε αναπτύξει σύνθετες τεχνολογίες, κι όμως οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ιδέα πώς δουλεύει ένα στιλό ή μια τουαλέτα. Πώς έχουμε καταφέρει τόσο πολλά γνωρίζοντας τόσο λίγα;
Ο Στίβεν Σλόμαν και ο Φίλπ Φέρνμπαχ υποστηρίζουν ότι καταφέρνουμε να επιβιώνουμε και να προοδεύουμε ακριβώς επειδή ζούμε σε έναν κόσμο πλούσιο σε γνώση. Το κλειδί της ευφυΐας μας βρίσκεται στους ανθρώπους και στα πράγματα που μας περιβάλλουν. Συνεχώς αντλούμε από πληροφορίες και γνώσεις αποθηκευμένες εκτός του εγκεφάλου μας: στο σώμα μας, στο περιβάλλον μας, στα υπάρχοντά μας και στην κοινωνία με την οποία αλληλεπιδρούμε – συχνά χωρίς να συνειδητοποιούμε καν ότι το κάνουμε. 
Το ανθρώπινο μυαλό είναι ταυτόχρονα λαμπρό και αξιολύπητο. Ανακαλύψαμε τη φωτιά, δημιουργήσαμε δημοκρατικούς θεσμούς, περπατήσαμε στο φεγγάρι και αποκωδικοποιήσαμε το ανθρώπινο γονιδίωμα. Κι όμως, καθένας από εμάς είναι επιρρεπής στο λάθος, καμιά φορά παραλογίζεται και συχνά έχει απόλυτη άγνοια. Η κατά βάση κοινόχρηστη φύση της ευφυΐας και της γνώσης εξηγεί γιατί συχνά νομίζουμε ότι γνωρίζουμε περισσότερα απ’ όσα πραγματικά γνωρίζουμε, για ποιο λόγο είναι τόσο δύσκολο να αλλάξουμε πολιτικές πεποιθήσεις ή εσφαλμένες αντιλήψεις, αλλά και γιατί εξατομικευμένες προσεγγίσεις στην εκπαίδευση και στο μάνατζμεντ πολλές φορές αποτυγχάνουν.
Η συλλογική μας σκέψη, ωστόσο, μας επιτρέπει να κάνουμε φοβερά πράγματα. 
Το βιβλίο αυτό υποστηρίζει ότι η πραγματική ιδιοφυία μπορεί να εντοπιστεί στους τρόπους με τους οποίους γεννάμε γνώση χρησιμοποιώντας τον κόσμο γύρω μας.