Δεν μπορεί, θα στρώσει!

Δεν μπορεί, θα στρώσει!

It can’t always be like this; things will get better! I wonder how many times each one of us has said this phrase, revealing the hope that whatever is hurting us will go away, change or magically disappear… What we crave for at moments like these may be a coffee and some fruit preserve. It is exactly this antithesis of bitter and sweet that, in the end, makes up life itself. This is how we are given our moments. Inversely proportionate variables. Where you find laughter, tears are lurking… And if somewhere in the text you discover yourself, if somewhere between the lines you remember something, I’ll treat you to you a coffee and some fruit preserve… All that is left for you to say is: “It can’t always be like this; things will get better!”

Δεν μπορεί, θα στρώσει! Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από μας είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ’ αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί… Αυτό που ζητάμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι ένα γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί που βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ… Κι αν κάπου μέσα στα κείμενα βρείτε τον εαυτό σας, αν κάπου ανάμεσα στις γραμμές τους κάτι θυμηθείτε, σας κερνάω καφέ και γλυκό του κουταλιού… Εσείς μένει να πείτε: «Δεν μπορεί, θα στρώσει!»